Ben Firuze’yim. Turkuaz diye de bilinir ve o renge ismini veririm. Maviden yeşile, yeşilden açık yeşile renk değiştirebilirim. Çünkü suyu, yağı, kimyasalları sünger gibi emebilen enteresan bir yapım var. Bakır içeriyorsam masmaviyim. Teninizdeki yağları, kimyasalları, suları emince koyu maviye dönüşebilirim. Demir varsa içimde koyu yeşile, alüminyum varsa da açık maviden koyu mavi ve yeşile…
Türkler götürmüşler Avrupa’ya İran’dan beni. İranlılar “zenginlik” anlamına gelen Firuze derken, Avrupalılar Türk taşı anlamına gelen Turkuaz demişler ismime…
Ben Firuzeyim. Nadir bulunan güzellikte, huzuru, sakinliği ve mutluluğu çağıran özellikteyim. Benzersizim. Nadirim. Büyüleyici bir güzellikteyim. Çok pahalı olduğumdan taklit edilirim.
Ben Firuze’yim. Adıma ne şiirler, ne destanlar yazıldı. Çünkü kalpten geçeni ifade ederken sizi en iyi ben canlandırırım. Konuşmak gelir içinizden. Duymak, dinlemek istersiniz benimle dünyayı.
Çok güçlü bir tılsımım ben. Korumayım. Sözlerinizle büyülersiniz kendinizi ve ne çok yalan söylersiniz herkese… En çok da kendinize. Ve her zaman hazır olmazsınız ifadenizi iyileştirmeme. Ağır gelirim size bazen bu yüzden. Fakat en çok da öylesini iyileştiririm. O yükleri kabul ederseniz sizindir, iyileştirmiş bir “siz” nasıl güzelsiniz hissedin isterim.
Bakır var içimde, demir, alüminyum… İyi iletirim hislerinizi kalbinize… Duyup, dinlerken incindiklerinizi, incinen kalbinizden yine incitecek sözler dökmenizi üzülerek seyrederim bazen… Bağlardır sizi iyileştirecek olan. İlettiklerinizdir bir diğerine…
Ben Firuze’yim; sözlerin şahıyım, dünyanın renkleriyim, şiirin topraklarındanım ben. Gönlü geniş olmayı öğretirim, yaraları, acıları iyileştirmeyi çok iyi bilirim.
Masmavi göklerin, masmavi dünyanın, gök deniz suların ruhu bendedir. Sözlerim şifadır.
Güzel bir söz, tatlı bir gülüş… Yapması ne kolay… Size de anlatmayı ne çok isterim…
